Als het niemand wat kon schelen…
“Er is heel veel gedoe op het moment”, verzucht Julia Hamel, één van onze communicatieprofessionals op het bureau van de KNMvD. De Telegraaf heeft een oproep gedaan met de strekking: Heeft u problemen met uw dierenarts? Operaties en behandelingen kunnen behoorlijk in de papieren lopen… baasjes kunnen gedwongen worden de portemonnee te trekken… dierenartsen dreigen soms zelfs de dierenpolitie in te schakelen… Op Facebook roept een dierenarts alle veterinaire professionals op om naar de journalist te mailen hoe het is om in een dierenartsenpraktijk te werken in deze onrustige tijd. Op zichzelf een goede, mobiliserende actie. 160 collega’s geven hieraan gevolg, helaas niet allemaal even beleefd. De journalist treft onder meer het verwijt dat ze geen wederhoor heeft toegepast, terwijl ze nog niet aan het artikel begonnen is. Ze vindt de vele reacties op zijn zachtst gezegd ‘opmerkelijk emotioneel’. Julia vindt clustervoorzitter Paul Mandigers bereid de journalist te woord te staan met feitelijke uitleg. Hopelijk haalt dit wat kou uit de lucht.
Vier moties aangenomen
De kwestie is nog niet geluwd of we worden geconfronteerd met vijf moties over dierenartsenkosten in de Tweede Kamer, waarvan er vier zijn goedgekeurd. De regering wordt verzocht in te grijpen in de ‘massale overnames van dierenartsenpraktijken en (voor velen) onbetaalbare vercommercialisering van noodzakelijke veterinaire zorg aan hulpbehoevende dieren’. En om ‘een prijsplafond te onderzoeken voor noodzakelijke behandelingen’. In een derde motie wordt gevraagd dierenartsenkosten niet verder te laten stijgen. Een vierde motie vraagt hoe de werkdruk van dierenartsen kan worden verlaagd om meer dierenartsen in het vak te krijgen. De motie die niet is aangenomen, betreft de verlaging van de BTW tot 9%.
Spijtig
Voor deze laatste maatregel hebben we als KNMvD al eerder gepleit. Spijtig dat nu juist deze is afgewezen, terwijl de aangenomen moties vooralsnog eerder voor onrust dan opluchting zorgen binnen de beroepsgroep. Lopende het onderzoek naar de tarievenontwikkeling dat door LNV is uitgezet, valt er immers nog weinig te zeggen over een eventueel falen van de markt voor diergeneeskundige zorg. Er worden in veterinaire praktijken ook hogere kosten gemaakt, zoals in vrijwel alle branches op dit moment. Er valt dus nog niet zoveel van te zeggen. Maar de suggestie in de media en de politiek dat er sprake is van ‘ongebreidelde stijgingen’ grijpt dierenartsen duidelijk aan. En ook het woord ‘vercommercialisering’ doet veel collega’s persoonlijk pijn. Intussen worden de gesprekken aan de balie steeds grimmiger.
Aan het hart
Maar er is ook een positieve kant aan al deze aandacht voor (de tarieven van) diergeneeskundige zorg. Zoals Oscar Wilde al zei: there is only one thing in life worse than being talked about, and that is not being talked about. Er zijn spannende ontwikkelingen gaande in de veterinaire sector. We zijn samen met het Collectief Praktiserende Dierenartsen, Vedias, de Faculteit Diergeneeskunde en het ministerie van LNV constructief in gesprek over het maatschappelijk belang van kwaliteitsborging en de professionele autonomie van veterinaire professionals. En het onderzoek naar prijsontwikkeling en daarmee samenhangende ontwikkelingen ligt op stoom. We verwachten de resultaten mee te kunnen nemen in de plannen voor de toekomst, waarbij bevlogenheid en werkplezier hoge prioriteit hebben. Een cruciale succesfactor is immers het duurzaam boeien en binden van veterinaire professionals aan de praktijk. Onze inzet is ook dat dierenartsen in het belang van het dier autonoom – dat wil zeggen zelfstandig en onafhankelijk – hun vak moeten kunnen uitoefenen. Intussen is er weliswaar maatschappelijke onrust, maar die getuigt wel van warme aandacht voor onze professie. Diergeneeskunde gaat mensen ‘aan het hart’.
Flitspeiling
Zoals altijd gaan we met LNV in gesprek over de aangenomen moties: wat gaat de minister ermee doen? Kunnen we behulpzaam zijn met goede, feitelijke informatie zodat de uitwerking in elk geval inhoudelijk hout snijdt? En uit oogpunt van reputatiemanagement proberen we de media-aandacht vooral te richten op de ontwikkelingen die ook onze zorg hebben, zoals toegenomen werkdruk en spanningen in de relatie tot cliënten. Daarvoor zetten we binnenkort ook een flitspeiling uit onder onze leden, met de onder meer de mogelijkheid ‘het hart te luchten’. Maar ook om te weten waar we eigenlijk over praten, als er weer een journalist belt. Is alles echt zoveel erger geworden? We zijn zelf wel benieuwd eigenlijk. Want tot nu toe hebben we het vooral van horen zeggen. Soms helaas op hoge toon. Maar het zou pas écht erg zijn, als het niemand wat kon schelen.
