Terugblik DIMEO connect met Rens van Dobbenburgh

Op dinsdag 4 juni vond de tweede DIMEO connectsessie plaats waarbij een dierenarts die zijn carrière buiten de praktijk heeft voortgezet vertelt over zijn/haar loopbaan. Dit keer Rens van Dobbenburgh, die na jaren in de praktijk te hebben gewerkt zijn weg vond naar het bedrijfsleven en daarnaast het bestuur van de Europese dierenartsen belangenorganisatie, de FVE. Tijdens deze interactieve sessie legde Rens uit hoe hij uiteindelijk op dit punt is gekomen.

Alvorens hij over zijn loopbaan sprak wilde Rens graag twee zaken benoemen:

1. Hij spreekt niet over een ‘carrière’, dat impliceert dat zijn loopbaan uitgestippeld was. In elke functie die hij had werkte hij alsof hij er nooit meer weg zou gaan. Aanvankelijk dacht hij altijd practicus te blijven en als iemand hem had verteld dat hij ooit voor een beursgenoteerd Amerikaans bedrijf zou werken had hij hen voor gek verklaard.
2. Hij heeft altijd gestreefd om in het veterinaire veld te blijven of gedwongen in aanverwante sectoren. Zelfs na 35 jaar vindt hij het beroep geweldig en zou hij opnieuw de keuze hebben gemaakt diergeneeskunde te studeren. In zijn loopbaan heeft hij invloed kunnen uitoefenen op de sector in de functies die hij bekleedde.

Voor zolang hij zich kon herinneren wilde Rens al landbouwhuisdierenarts worden. Na een paar keer uitgeloot te zijn werd hij toegelaten tot de faculteit Diergeneeskunde in Utrecht. Hoewel hij een ‘doorsnee student’ was, was hij daarbuiten betrokken in extra-curriculaire activiteiten. Na afstuderen in de jaren 80 was het moeilijk om aan werk te komen als practicus, maar uiteindelijk belandde hij in een grote dierenkliniek in Brabant, als landbouwhuisdierenarts.

In deze praktijk werd het gestimuleerd contacten te onderhouden met andere gremia en dierenartspraktijken. Zodoende kwam Rens in contact met Henk Vaarkamp, die hem vroeg bestuurslid te worden van de Groep Practici Grote Huisdieren van de KNMvD. Rens accepteerde en leerde in deze tijd veel van de inspirerende mensen om hem heen. Toen uiteindelijk de voorzitter uitviel heeft Rens deze rol op zich genomen en sindsdien nooit meer rustig gehad. In deze tijd was er veel onrust in de veterinaire sector met de uitbraken van MKZ en AI en besmette IBR-vaccins. Dit was een leerzame tijd waarbij veel Rens veel tv-optredens had. Bestuurswerk werd uiteindelijk echt een passie, maar de combinatie met de praktijk was ook intensief.

Uiteindelijk werd de beslissing gemaakt om verder te zoeken naar een baan buiten de praktijk en kwam uiteindelijk als veterinair directeur terecht bij de AUV (nu Covetrus). Dit was een moeilijke beslissing en het kostte ook tijd om in zijn rol te groeien, gezien het totaal iets anders was dan hij eerder had gedaan. Het is echter volgens Rens belangrijk om te blijven bij wat jou onderscheidt en qua veterinaire kennis weten dierenartsen het meest.

Toen AUV werd overgenomen door een Amerikaans bedrijf werd Rens na zes maanden benoemd tot Chief Veterinary Officer van Europa. Wat deze rol inhield was voor Rens en de CEO nog niet duidelijk, maar dit gaf Rens de vrijheid zijn eigen baan te creëren. Deze functie bracht hem op interessante plaatsen, waaronder Wall Street. Via de KNMvD kwam hij als vertegenwoordiger van Nederland terecht bij de UEVP in Brussel. Ondanks dat hij in het begin het allemaal ingewikkelde materie vond wist hij zich op te werken tot vice-voorzitter en uiteindelijk voorzitter van de FVE. Uiteindelijk is hij 16 jaar lang betrokken geweest bij de FVE en heeft hij vanuit zijn functie vele lobbyacties uitgevoerd. Zoals het behoud van bepaalde antibiotica bij dieren, nadat humane artsen dierenartsen verweten antibioticaresistentie in de hand te werken bij mensen en bepaalde antibiotica specifiek voor mensen wilden behouden.

Op dit moment heeft Rens zijn nieuwste uitdaging gevonden als interim-directeur bij de ULP. Hierbij heeft hij weer nauw contact met de praktijk. Dit is een tijdelijke functie, dus als mensen hem weer ergens voor vragen zal hij dat zeker doen!

Als advies aan de aanwezigen noemt Rens dat de mensen die je kent van belang zijn en een grote invloed kunnen hebben op de richting die jouw loopbaan uiteindelijk zal maken. Het is dus ook belangrijk om hiervoor open te staan. De valkuilen van dierenartsen zijn wel dat ze het lastig vinden om met hiërarchie om te gaan. Dat kan in andere functies wel eens lastig zijn. Daarnaast vinden jonge dierenartsen het moeilijk om een beslissing te maken om de praktijk te verlaten. Ze denken er nog niet klaar voor te zijn, maar soms is het belangrijk om gewoon de sprong te wagen. Soms gaat dit niet goed, maar meestal wel: ‘Er zijn immers veel manieren om dierenarts te zijn’.